gölge

Hayat bu günlerde tuhaf...Birşey yapmak istemiyor, istediğinde kendini suçlu hissediyor vazgeçiyorsun. Dışarda o kadar çok acı var ki, anlık mutlulukların bu suçluluk hissiyle birlikte yerleşiyor içine, kurtulamıyorsun.

Mutlu olmanın her geçen gün zorlaştığı ortamda , sosyalleşme mecburiyetiyle istemediğin sohbetlerde, günlük konuların içinde buluyorsun kendini. Unutur gibi olup, sürekli hatırlıyorsun.

Haziran kapıda, kış ağır geçti, mevsimler her geçen yıl daha çok iz bırakıyor mu senin de üzerinde? Yaza geldiğinde ilkbaharı, kışın sonbaharı özlüyor musun sen de? Özlem her daim bizimle, hep birşeyleri özlüyoruz. Ama özlemek yorucuymuş, onu da yaş 30’dan sonra anlıyoruz.

Gölgesinden sıkılmış söğüt değil de gölgesiyle barışık fesleğen olmayı istiyorsun!